ზღვისფერი არ გაქვს თვალები და არა გევხარ ზღვას.
მაგრამ მე მაინც მიყვარხარ და მირჩევნიხარ სხვას.
არ დავანებებ გაზაფხულს თავს თესვასა და ხვნას
არ გადავლახავ ამღვრეულს ჭოროხს, თერგსა და მტკვარს
მაგრამ ისე არ მოვკვდები, რომ არ წაგართვა ქმარს.

და თუ არ გინდა წაგართვა, რატომ მაწონებ თავს?
რა გინდა? რა დაგიშავე? რას მემართლები, რას?
შენ სიყვარულზე ვოცნებობ, ამ გულს ვერ მივცემ სხვას.
იმედს ვერ გავცვლი წუხილზე, ვერ გავიჩუმებ ხმას.
არა, ისე არ მოვკვდები, რომ არ წაგართვა ქმარს!

”ზღვისფერი გაქვს თვალები და, თავად ჰგავხარ ზღვას”

”ზღვისფერი გაქვს თვალები და, თავად ჰგავხარ ზღვას,
თუ არ შეგებრალები და, მისთხოვდები სხვას,
მივატოვებ გაზაფხულზე თესვასა და ხვნას,
გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხსა და მტკვარს,
ცეცხლს გავატან შენს სამყოფელს, შენს სიყვარულს ქარს,
და მოგიკლავ, მოღალატევ, მაგ ნაფერებ ქმარს...
ზღვისფერი გაქვს თვალები, და თავად ჰგავხარ ზღვას.” - ამ ლექსის პასუხია...