ნიკოლოზ ბარათაშვილი


"ცისა ფერს, ლურჯსა ფერს..."



ცისა ფერს, ლურჯსა ფერს,
პირველად ქმნილსა ფერს 
და არ ამ ქვეყნიერს, 
სიყრმიდგან ვეტრფოდი. 


და ახლაც, როს სისხლი 
მაქვს გაციებული, 
ვფიცავ მე — არ ვეტრფო 
არ ოდეს ფერსა სხვას. 


თვალებში მშვენიერს
ვეტრფი მე ცისა ფერს; 
მოსრული იგი ცით 
გამოკრთის სიამით. 


ფიქრი მე სანატრი 
მიმიწვევს ცისა ქედს, 
რომ ეშხით დამდნარი 
შევერთო ლურჯსა ფერს. 


მოვკვდები — ვერ ვნახავ
ცრემლსა მე მშობლიურს, — 
მის ნაცვლად ცა ლურჯი 
დამაფრქვევს ცვარს ციურს! 


სამარეს ჩემსა, როს
გარს ნისლი მოეცვას — 
იგიცა შესწიროს 
ციაგმან ლურჯსა ცას!